Kapłaństwo

W katechizmowym, tradycyjnym wyliczaniu siedmiu sakramentów, szósty nazywa się: kapłaństwo. W dokumentach kościelnych zawsze nosiło nazwę: sacramentum ordinis, co znaczy: sakrament święceń. Nazwa ta obejmuje: diakonat; prezbiterat i biskupstwo.
Droga do kapłaństwa prowadzi przez: obłóczyny, posługę lektoratu, posługę akolitatu i kandydaturę do święceń diakonatu i prezbiteratu. Mówi o tym dokument „Ministeria quaedam” Pawła VI. Przynależność do stanu duchownego zaczyna się od diakonatu. Posługi nie są już rezerwowane tylko dla kandydatów do święceń, Mogą być nadane także ludziom świeckim, jako stały urząd w społeczności kościelnej.

Na święcenia prezbiteratu składają się obrzędy: przedstawienie kandydatów, przemówienie biskupa, przyrzeczenia kandydatów, litania do Wszystkich Świętych, włożenie rąk i modlitwa święceń, ryty uzupełniające (nałożenie szat kapłańskich, namaszczenie rąk, przekazanie kielicha i pateny, pocałunek pokoju). Najważniejszymi słowami modlitwy święceń są: „Prosimy Cię Ojcze Wszechmogący, daj tym sługom swoim godność prezboteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości, aby od Ciebie otrzymali urząd kapłański i przykładem swojego postępowania pociągnęli innych do poprawy obyczajów”. Modlitwę tę wszyscy obecni kończą swoim „Amen”, potwierdzając jej treść i udzielone święcenia kapłańskie.
Na obrzędy święceń biskupich składają się: hymn do Ducha Świętego, przedstawienie kandydata i odczytanie mandatu papieskiego, przemówienie biskupa, głównego celebransa, przyrzeczenia nominata, litania do Wszystkich Świętych, włożenie rąk i modlitwa święceń, namaszczenie głowy krzyżmem świętym, przekazanie księgi Ewangelii, pierścienia i pastorału, wprowadzenie na katedrę biskupią i pozdrowienie pokoju, ryty końcowe. Tekst modlitwy święceń zaczerpnięty jest z Tradycji Apostolskiej św. Hipolita Rzymskiego. Według konstytucji Pontificalis Romani istotnymi słowami święceń są: „Teraz, Boże, wylej na tego wybranego tę moc, która od Ciebie pochodzi, Ducha Świętego, którego dałeś umiłowanemu Synowi Twojemu Jezusowi Chrystusowi, On zaś dał Go Swoim Apostołom, którzy w różnych miejscach ustanowili Kościół, jako Twoją Świątynię, na nieustanną cześć i chwałę Twojego imienia”.