Witamy w Sulbinach

Jedną z pod­sta­wowych po­trzeb czło­wieka jest bycie we wspól­no­cie. To bycie z in­ny­mi bu­duje re­la­cje, daje czło­wiekowi szan­sę na roz­wój, stwa­rza po­czu­cie przy­na­leż­no­ści i przy­no­si szczę­ście. Czło­wiek do swego wzro­stu po­trzebuje dru­gie­go czło­wieka. Mówi o tym już Bóg w Księ­dze Ro­dza­ju: Nie jest do­brze, żeby męż­czy­zna był sam; u­czy­nię mu zatem od­powied­nią dla niego pomoc (Rdz 2, 18n). Jest to dzia­łanie nie­zbęd­ne, jak po­karm dla ciała, czy tlen do życia. W tym za­daniu nie jest w sta­nie za­stą­pić go ani te­lewi­zor, ani kom­pu­ter, czy naj­no­wocze­śniej­szy te­lefon. Po­trze­bu­jemy in­nych, aby bu­dując z nimi re­la­cje, wy­cho­dzić z e­go­izmu, wi­dzieć swoje o­gra­ni­cze­nia i sła­bo­ści, sta­wać się ludź­mi doj­rza­ły­mi i od­powie­dzial­ny­mi. A więc po­trzeba wspól­noty, która nie tylko daje o­par­cie, czy o­czysz­cza, ale przede wszyst­kim wy­cho­wu­je.

Aby wspól­nota mogła za­ist­nieć musi być wspól­notą z Ojcem przez Ch­ry­stu­sa w Duchu Świę­tym. Jest to pod­sta­wa życia chrze­ści­jań­skiego. Bez niej wszyst­ko wisi w próż­ni. Re­la­cja z Bo­giem po­wodu­je u­two­rze­nie się wspól­noty mię­dzy­ludz­kiej ma­ją­cej swój fun­da­ment w jed­no­czą­cym dzia­łaniu Ducha Świę­te­go. Pier­wow­zorem wszel­kiej wspól­noty jest sama Trój­ca Prze­naj­święt­sza i pa­nu­ją­ca w Niej mi­łość. Pierw­szą zaś jej re­ali­zacją jest Ko­ściół, a w nim pa­rafia, która jest wła­śnie wspól­notą w Duchu Świę­tym.